Leven met lupus en het ouderschap: hoe mijn weg uitmondde in mijn missie om ouders en kinderen te ondersteunen in rust en bewustzijn

Het ouderschap is een reis. Geen rechte lijn, geen stappenplan, geen trucje. Maar een pad vol wonder, uitdaging, groei en vooral: verbinding. Met je kind, maar net zo goed met jezelf. In die reis neem je alles mee wat je bent: je (ziel)verlangens, je overtuigingen, je geschiedenis, en soms ook je lichaam dat niet altijd meewerkt.

Voor mij, Marijn—holistisch coach, orthopedagoog en moeder—is dat lichaam al vijftien jaar een gids en een grens. Ik leef met SLE, een systemische auto-immuunziekte. Dat betekent dat mijn lichaam soms ontstekingen aanwakkert waar ik ze niet wil hebben: in mijn gewrichten, in mijn huid, in mijn energie. De moeheid die erbij hoort, is moeilijk in woorden te vangen. Het is geen ‘beetje moe’. Het is een vermoeidheid vanuit de diepte die je van binnenuit leegtrekt, ook als je hebt geslapen.

Luisteren naar je lichaam: ook als je liever doorgaat

De grootste trigger voor mijn lichaam? Stress. En laat ouderschap nu precies een fase zijn waarin stress gemakkelijk binnenwandelt, soms ongemerkt. De afgelopen vijftien jaar zijn voor mij een lange leerweg geweest:
Van vechten tegen mijn lichaam, naar luisteren naar mijn lichaam.
Van voorbij mijn grenzen gaan, naar voelen wat die grenzen eigenlijk zijn.
Van “volhouden” naar “kiezen”. Bewust kiezen waar ik energie van krijg.

Ik leerde mijn lichaam te zien als een kompas in plaats van een tegenstander. En ondanks al die stappen is er één constante: de moeheid. Ze blijft. Ze vraagt aandacht. Ze vraagt mildheid.

Vermoeide ouders kruisen mijn pad

Het is dan ook geen toeval dat juist vermoeide ouders, overprikkelde kinderen en uitgeputte gezinnen op mijn pad kwamen. Ik geloof dan ook niet in toeval; het leven ontvouwt zich precies zoals het bedoeld is. Ik herken hun verhaal, hun worsteling, hun verlangen naar een beetje lucht.
Ik weet hoe het voelt:

·       Als je geen puf meer hebt, maar er tegelijk volwaardig voor je kind wilt kunnen zijn.

·       Als je kind naar bed brengen niet een fijn moment van de dag is om naar uit te kijken, maar als een berg voelt die je nog moet beklimmen.

·       Of als de avonden te laat worden en de nachten te kort, en je jezelf afvraagt: hoe lang houd ik dit vol?

Waarom slaap zoveel meer is dan ‘uitrusten’

Slaap wordt soms onderschat, zeker in onze drukke wereld. Terwijl slaap essentieel is: niet alleen voor het lichaam, maar ook voor het brein, het gedrag en het emotioneel welzijn.
• In de hersenen wordt tijdens de diepe slaap informatie verwerkt en opgeslagen. Het brein ‘schoont zichzelf op’ door afvalstoffen af te voeren en nieuwe verbindingen te versterken. Dit is essentieel voor emoties, leervermogen en concentratie.
• In het lichaam herstellen spieren, hormonen komen in balans en ontstekingen kunnen afnemen. Goede slaap ondersteunt zelfs het immuunsysteem.
• In de geest zorgt slaap voor veerkracht: je kunt meer hebben, je reageert rustiger en je voelt meer helderheid.
• In de ziel ontstaat ruimte. Slaap brengt verzachting, intuïtie en een soort innerlijk herstel dat je niet in woorden kunt vatten.

Slaap is geen pauze. Het is voeding. Een levensbehoefte.

Elke dag opnieuw kiezen

Met een lichaam dat anders werkt, met kinderen die hun eigen ritme en behoeften hebben en met een wereld die voortdurend trekt, is er één zin waar ik steeds op terugkom:
Het is elke dag kiezen wat voor jou het beste voelt, want niemand anders leeft jouw leven dan jij.

En dat is precies wat ik ouders en kinderen wil meegeven. Je hoeft geen perfecte ouder te zijn. Je hoeft geen handleiding te volgen. Je mag moe zijn. Je mag zoeken. Je mag luisteren naar je lichaam, je intuïtie, je hart.
In verbinding met jezelf ontstaat ruimte voor verbinding met je kind.
En in die verbinding ontstaat rust.

 Liefs,

Marijn