Herfst: Laat los wat je niet meer dient
Een moment om op te ruimen, los te laten, en te durven veranderen
In de herfst neemt de natuur afscheid. Wat heeft mogen groeien, bloeien en rijpen wordt nu losgelaten. De bladeren verdorren, de bomen keren naar binnen. Stilte keert terug. De yang-energie maakt langzaam plaats voor yin: rust, bezinning, en eenvoud.
In de Chinese filosofie hoort de herfst bij het Metaal-element. Metaal zet lucht om naar energie (Qi), het haalt eruit wat nuttig is, en voert af wat niet nuttig is. Het helpt je om los te laten, ruimte te maken voor iets nieuws.
Maar loslaten is niet altijd makkelijk.
De energie van Metaal: ademen, verwerken, vergeven
Metaal is verbonden met de longen, de huid en de darmen, organen die allemaal in verbinding zijn, en opnemen, verteren en uitscheiden. Het zijn ook de poorten naar de buitenwereld; het contact, je ruimte innemen. In de herfst zie je vaak dat verkoudheden of huidklachten opkomen. Niet toevallig, het lichaam is aan het reinigen, afvoeren, ordenen. Het doet wat de natuur ook doet.
Ook verdriet en melancholie horen bij dit element. Herfst brengt je in contact met lagen die wat stiller zijn, gevoeliger. Verdriet is gelinkt aan de longen. Emoties die je misschien liever niet voelt, maar die je veel vertellen over wat er in jou gezien mag worden.
Buiten je comfortzone: niet om te forceren, maar om te groeien
De herfst nodigt je ook uit om oude patronen los te laten. Niet vanuit druk of moeten, maar vanuit het besef: “Wat dient mij nog, en wat niet meer?” ‘‘Welke vruchten kan ik plukken, en welke zijn rot of onrijp en mag ik laten gaan of liggen’’
Dat vraagt moed. Want de comfortzone voelt veilig, vertrouwd. Maar daar waar alles hetzelfde blijft, verandert ook niets. Groei vraagt beweging.
Zelf merk ik dat ook bij mijn zoon, en bij mezelf. Hij vindt nieuwe dingen vaak spannend. Dan is het zoeken naar die balans: aanmoedigen, maar niet pushen. Daarbij wel ruimte bieden om te ontdekken. Alleen als ik stevig in mezelf sta, aanwezig ben, voel ik goed:
Is dit een obstakel dat hij kan nemen?
Of is dit een grens die ik nu mag respecteren?
Wat past bij hem? Wat mag hij leren, en wat misschien (nog) niet?
Diezelfde vragen stel ik ook aan mezelf.
Kleine stappen, bewust bewegen
Loslaten hoeft niet groot te zijn. Juist kleine stappen, met aandacht en zachtheid, brengen vaak het meeste.
Denk eens aan je eigen gewoontes, overtuigingen, patronen.
Waarin voel jij je comfortabel?
Wat doe je steeds weer, zonder erbij stil te staan?
Wat heb je misschien ooit nodig gehad, maar dient je nu niet meer?
Waar ben je bang voor, maar zou je graag willen?
Misschien is het een gedachte die je klein houdt. Een overtuiging over jezelf als ouder. Een ritme dat niet meer past. Of een angst die je niet langer hoeft te dragen.
De uitnodiging van de herfst
De herfst vraagt niet om actie, maar om terugtrekken.
Om eerlijk te kijken naar wat je met je meedraagt, en wat je mag oogsten.
En om te durven snoeien. Niet omdat het moet, maar omdat er in het loslaten een zachte kracht schuilt.
Wat mag jij deze herfst laten vallen, als een blad van een boom?
En welke ruimte mag er dan ontstaan, in jou, in je gezin, in je leven?
Wil je samen kijken naar wat jouw kind (of jijzelf) mag leren loslaten, of waar je misschien vastloopt in patronen die niet meer passen? Je bent welkom in mijn praktijk, met alles wat er is, en ook met wat je nog niet precies kunt benoemen, vanuit veiligheid en vertrouwen.
Liefdevolle groet,
Marijn
